قبل از اختراع پاك كن، نوشته هاي مدادي به اندازه نوشته هاي جوهري امروز، دائمي بودند و به سختي از بين مي رفتند. نويسنده هاي روم باستان با يك ميله ظريف سربي، بر روي پاپيروس مي نوشتند كه بنام stylus معروف بود. سرب، فلز نرمي است و به اين ترتيب stylus علامت كمرنگ و خوانا از خود به جا مي گذاشت. در سال هاي بعد ذخيره بزرگي از گرافيت در انگلستان كشف شد. وقتي مردم متوجه شدند كه گرافيت اثري تيره تر از سرب به جا مي گذارد و تازه سمي هم نيست، مدادها مورد استفاده قرار گرفتند. مداد درست مثل Stylus ها استفاده مي شد، با اين تفاوت كه در آن پوششي براي گرافيت به كار مي رفت تا دست استفاده كننده، تميز بماند و در ضمن گرافيت كه بسيار ظريف و شكننده بود، سالم بماند.
گرافيت مدادهاي ابتدايي، با رشته هايي از جنس هاي مختلف پيچيده مي شدند كه بعدها به جاي آن از چوب هاي تو خالي استفاده شد. گسترش استفاده از مداد كه نسبت به قلم و مركب راحت تر بود، نياز به وسيله‌اي براي اصلاح اشتباهات را ايجاب كرد. به طور مثال مصريان باستان براي پاك كردن اشتباهات خود از برگ‌هاي پاپيروس، از سنگ و ماسه‌ها استفاده مي‌كردند و يا برخي ملل از ساييدن كاغذ به پارچه مرطوب كه سطح كاغذ را مي‌خراشيد بهره مي بردند. بعد تر از موم و يا تكه خمير نان براي پاك كردن اثر قلم استفاده مي‌كردند؛ تا اينكه بالاخره در سال۱۷۷۰ميلادي يك مهندس انگليسي به نام ادوارد نايرن سهوا به جاي خمير نان براي پاك كردن اثر مداد، از يك قطعه لاستيكي استفاده كرد. هنگامي كه دريافت اين قطعه لاستيكي خيلي بهتر از نان پاك مي‌كند كم‌كم به فكر افتاد، براي ساخت پاك كن ازمواد مناسب تري استفاده شود.
به اين ترتيب اولين پاك كن‌ها به شكل امروزي ساخته شد. بعدها لاستيك ها را به صورت نرم تري ساختند تا كاغذ را پاره نكند و اثر مداد بهتر پاك شود. در نهايت نوع جديد پاك كن منجر به ماليدن خمير نان روي نوشته‌ها شد كه نتيجه بهتر و تخريب كمتري روي كاغذ داشت.
ساير محصولات فروشگاه اينترنتي پژانو:
پخش عمده تخته وايت برد و تخته پاك كن